Je kent het vast: je baby huilt, je neemt haar bij je en loopt heen en weer. Je baby kalmeert, en jij legt haar voorzichtig weg. Meteen begint het huilen weer. Zelfs wanneer je met je baby in je armen zit, is het niet goed genoeg. Gek kun je er van worden! Steeds maar lopen, lopen, in beweging blijven. Maar er is een oeroude en goede reden voor dit patroon.

Terug naar de basis met The continuum concept, Jean Liedloff

Huilen is overleven

Onderzoekers ontdekten dat baby’s hartslag direct tot rust komt wanneer ze gedragen worden. We blijken hier te maken te hebben met een uitgebalanceerde samenwerking tussen baby en ouder, om ervoor te zorgen dat je er ogenblikkelijk vandoor kunt gaan met je baby, in geval van gevaar.

Een baby is simpelweg zo geprogrammeerd dat ze makkelijk mee te nemen is. Op het moment dat je als ouder een spartelende baby moet dragen, werkt dat vertragend. Niet alleen heeft een baby een aangeboren vermogen om rustig te worden zodra ze gedragen wordt. Noem het gerust een lifehack. Ook is er een natuurlijk protest dat opkomt tegen elke vorm van alleen gelaten worden. Gaan zitten, weggelegd worden, niet bewegen; dit zijn allemaal redenen voor een baby om zo snel mogelijk van zich te laten horen. Huilen moet voorkomen dat de baby achtergelaten wordt.

There is no such thing as a baby, there is only a baby and someone

Dragen is beschermen

Een baby is dus zo geprogrammeerd dat neerleggen geen optie is. Gedragen worden biedt de beste bescherming die ze zich kan wensen. In dit filmpje zie je hoe sterk de relatie is tussen een kalme hartslag en gedragen worden (let op, de pieken in de grafiek vertegenwoordigen de lage hartslag, de dip is juist de hoge hartslag). Telkens wanneer de moeder opstaat, zakt de hartslag, en zodra ze gaat zitten, verhoogt baby’s hartslag weer.

Dragen, dragen, dragen

Als ouder kun je er stapeldol van worden. Uren per dag hobbel je met je kind op je arm in huis heen en weer, buiten maak je wandelend kilometers die je voorheen gewoon op de bank kon doorbrengen. Baby’s slapen tot wel 18 uur per dag in de kraamtijd – maar dat betekent dus dat er een flink deel van die tijd een verzorger aan de wandel is. Er is eigenlijk maar één beproefd middel om dit vol te houden, en dat is de draagdoek. Oh nee, twee: afwisseling is de andere truc. Samen kun je een heel stuk beter voldoen aan de vraag om beweging. En misschien, hopelijk, helpt het nu weet dat je baby jou met het huilen niet probeert te pesten, maar dat het een puur evolutionair handigheidje is. Jullie vormen samen een onlosmakelijk duo, zoals kinderarts Donald Winnicott stelt:

Je baby hoort bij jou, aan jou, op jou.

Beeld: Jana Boekholt